Home made Easy Vegetables & Fruit Salad Recipes Collection

So much variety exists among salads that it is somewhat difficult to give a comprehensive definition of this class of foods. In general, however, They are food mixtures either arranged on a plate or tossed and served with a moist dressing. A dish of green herbs or vegetables, sometimes cooked and usually chopped or sliced, sometimes mixed with fruit or with cooked and chopped cold meat, fish, etc. They are usually served with a dressing. It can be either hot or cold. The selection of salad ingredients depends upon seasons. Salads are unique. They can either accompany the main course, act as an appetizer, served as an extra party dish, or just plain served alone. A high-protein salad, such as lobster salad, replaces the meat course, whereas, a light salad of vegetables or fruits may be used as an additional course. For the most part, salads take their name from their chief ingredient, as, for instance, chicken salad, tomato salad, pineapple salad, etc. Just what place salads have in the meal depends on the salad itself.

Home Made Delicious Ice cream Recipes 20 in 1

Homemade Ice Cream has not lost any of its good, old-fashioned appeals. In 20 in 01 Ice Cream Maker Recipes, there is a delicious homemade ice cream to meet every need: regular, low calorie, sugar-free and non-dairy, Anyone can make homemade ice cream to suit their need. Ice cream fills a useful place in homes throughout the country. It is a favorite for desserts or snacks incorporating an array of many flavor variations. With the recipes provided, everyone will be able to enjoy some type of this taste-tempting food. So let's mix up a batch of ice cream for anyone and everyone to enjoy!

Can Pizza Actually Be Healthy For You?

This article may come as a surprise to you, especially if you follow a healthy and nutritious diet...

It's about pizza, the weakness of many people including me. I love pizza- always have. I make sure I eat it in moderation, but it's still one of my favorite foods.

Now there’s good news for pizza lovers.

According to Men's Health magazine, research concludes that pizza can be good for you. It’s important to point out, however, that we're talking about real pizza- not the kind you get from Pizza Hut, Dominoes, or the frozen food section of your supermarket. By real, I mean pizza made with real crust, real tomato sauce, and pure olive oil.

According to Men's Health, scientists writing in the European Journal of Clinical Nutrition found that eating pizza can reduce your risk of a heart attack. In a 4-year study of nearly 1,000 Italians, those who ate pizza at least once a week were 30 percent less likely to experience a heart attack than the folks who didn't partake in the pie.

This is contributed to pizza's cardioprotective ingredients, including olive oil and tomato sauce. And here’s a way to make the pizza even healthier: top it with vegetables, part-skim cheese and use the whole wheat crust. You’ll then have a meal that is actually good for you.

Can you get this kind of pizza in a pizzeria? You might be able to find some that offer whole wheat crust, but I doubt you’ll find any that offer part-skim cheese. What you can do is buy the ingredients at your local grocery store and make the pizza yourself. Speaking from experience, this can be a fun thing!

Enjoy the experience of making your own pizza and savoring a nutritious meal. After all, feeding your body with nutritious meals is the number one thing you can do for better health.

ප්‍රේත ලෝකයේ සහ බ්‍රහ්ම ලෝකයේ ජීවීන්

සියලු උත්පත්තිය හේතු සහගතය. අහේතුකව හටගැනීමක් හෝ අහේතුකව පහළ වීමක් නැත. බුදුරජාණන් වහන්සේ පටිච්ච සමුප්පාද ධර්මයේ දේශනා කොට ඇත්තේ මේ හේතු ප්‍රත්‍ය ධර්මතාවයි. ජීවී වේවා, අජීවී වේවා සියලු දේ හේතු - ප්‍රත්‍ය නියාමයට යටත් වේ. ඇසට පෙනෙන වේවා, ඇසට නොපෙනෙන වේවා, කනට ඇසෙන වේවා, කනට නොඇසෙන වේවා, නාසයට දැනෙන වේවා, නාසයට නොදැනෙන වේවා, පංච උපාධනස්කන්ධයට අසුවන හසුනොවන සියල්ල ​ෙහ්තු ප්‍රත්‍ය ධර්මතාව මත රැඳී පවතී. 
 

“හේතුං පටිච්ච සම්භූතා  
හේතු භංගා නිරුක්ජඣති”  

යමක් හේතුවක් නිසා හටගත්තේ ද ඒවා හේතු නැසීමෙන් නැතිවී (නිරුද්ධ වී) යයි.  

මේ හේතු ප්‍රත්‍ය ධර්මයට යටත් ලෝකයේ ජීවී තලය පරක් තෙරක් නැති තරම්ය. එයින් මනුෂ්‍ය පංච ඉන්ද්‍රියට හසුවන තලය ද ඉතා ස්වල්පයෙකි.  

පසුගිය ලිපි කියැවූ ඔබට මේ ගැන යම් වැටහීමක් ඇති. බුදුරජාණන් වහන්සේ මජ්ඣිම නිකායේ මහා වේදැල්හ සූත්‍රයේදී කාම, රූප, අරූප වශයෙන් භව තුනක් පැහැදිලි කරති. කාම භවය කොටස් තුනකි. එයින් මනුෂ්‍ය ලෝකය එක කොටසකි. සතර අපාය දෙවැනි කොටසකි. මේ ගැන අපි සාකච්ඡා කළෙමු. කාම භවයට අයත් තුන්වැනි කොටස දිව්‍ය ලෝකයයි. එය අනුකොටස් වශයෙන් හයකි. එනම් චාතුම්මහාරාජිකය, තාවතිංසය, යාමය, තුසිතය, නිම්මාණරතිය, පරනිම්මික, වසවත්ති යනුවෙනි.  

අප එතැනින් එහාට සාකච්ඡා කළේම නැත. ඉහත කාම භවයේ පෘථග්ජන මනුෂ්‍ය ඇසට හසුවන තල දෙක මනුෂ්‍ය ලෝකය හා තිරිසන් අපාය පමණි. ඉතිරිවා දකින්නට මනස ඉහළ තලයන් දක්වා අභිඥ්ඤා, ධ්‍යාන හා මාර්ග ඵල වශයෙන් දියුණු කළ යුතුය. මනුෂ්‍ය ඇසට ග්‍රහනය නොවන තවත් ජීවී තල ප්‍රධාන කොටස් දෙකකි. එකක් රූප භවයි. රූප භවය ප්‍රථම, ද්විතීය, තෘතීය හා චතුර්ථ වශයෙන් ධ්‍යාන තල හතරකට බෙදී යයි. මෙහි ප්‍රථම ධ්‍යාන තලය කොටස් තුනකි. ඒ බ්‍රහ්ම පාරිසජ්ජය, බ්‍රහ්ම පුරෝහිතය හා මහා බ්‍රහ්ම වශයෙනි. 

 
දෙවන ධ්‍යාන තලය පරිත්තාභ, අප්පමාණභ, ආභස්සර වශයෙන් කොටස් තුනකි.  

තෘතීය ධ්‍යාන තලය පරිත්ත සුබ, අප්පමාණ සුබ, සුභකිණ්හ වශයෙන් තුනකි.  

චතුර්ථ ධ්‍යාන තලය වේහපල්ල, අසඤ්ඤසත්ත, පඤ්ච සුද්ධාවාස වශයෙන් තුනකි. මෙහි පංච සුද්ධාවාසය වනාහි අව්හ, අතප්ප, සුදස්ස, සුදස්සී, අකනිට්ඨක වශයෙන් පහකි. මේ කිසිම ජීවී තලයක වෙසෙන ජීවියෙක් කවරාකාරයදැයි මිනිසුන් දැක නැත. බ්‍රහ්ම ලෝකයේ උපදින්නට ධර්මානුකූල වශයෙන් ඉහළ තලයක පිහිටිය යුතුය. ඒ අයට මනුෂ්‍යයන්ට නොහැකි ඇතැම් දේ අතීන්ද්‍රිය ඥ‌ානය මූලික කරගෙන කළ හැකිය. ඒ අය මනුෂ්‍යයන්ට දර්ශනය නොවෙතමැයි කීම ද උගහටය. කෙසේ වෙතත් එකී ජීවී තල ද මනුෂ්‍ය ලෝකය මෙන් පිරී පවතින බව දත යුතුය.  

මහාවේදල්හ සූත්‍රයට අනුව අරූප භවය තවත් කොටස් හතරකි. එනම් ආකාසනඤ්චායතනය, විඤ්ඤාණාඤ්චායතනය,

ආකිඤ්චඤ්ඤායතනය, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනය වශයෙනි. එහි ස්වරූප විස්තර කිරීම දීර්ඝ සාකච්ඡාවකි. 

 
අපි පිටසක්වළ ජීවීන් වශයෙන් අනුමානයට බඳුන් කරන සත්වයෝ බුද්ධ දේශනාවට අනුව කාම, රූප, අරූප භව තුනෙන් එකකට අයත් වෙති.  

ඒ ඒ අයට ලැබී ඇති රූපය ද ආයුෂය ද තම තමන්  කරගත්   කර්ම  පථයට අනුව වෙනස් වී ඇත.  

අත් පා ඇඹරී වකුටුව, ඇස් භයංකාරව, හිස භයංකාරව, මුහුණු විරූපව උපදින මනුෂ්‍යයන් ඔබ දැක ඇත. ඒ අය මනුෂ්‍ය ලෝකයේ ඉපදීම ඇතැම් විට කර්ම පථය අනුව තීරණය වූ පරිදිය. ප්‍රේත ලෝකවල උපදීමට යන අය අවසාන චුති චිත්තය වෙනස් වීමෙන් මනුෂ්‍ය භවයට පත් වීමේදී මෙවැනි විරූප ස්වභාවය පෙන්නුම් කළ හැකිය. එය එසේම යැයි කිව නොහැක්කේ ඊට විද්‍යාත්මක කාරණා ද යම් යම් ආකාරයට බලපාන හෙයිනි.  

ප්‍රේත ලෝකයේ ජීව ලක්ෂණ මනුෂ්‍ය ඇසට හසුවූ අවස්ථා තිබේ. ඒ බොහෝ දුරට මහරහතන් වහන්සේලාටය. ප්‍රේතයන්ගේ ලක්ෂණ හා ප්‍රේත ලොව උපදීමට මූලික වූ කාරණා පදනම් කරගෙන පහත කතා කීපය මතු කරමි.  

වරක් රහතන් වහන්සේ නමකට මුහුණ පුරා පණුවන් ගැසූ, මුළු මුහුණම පණුවන් කන, දුඟද හමන, විරූපී ප්‍රේතියක් දක්නට ලැබුණහ. මේ භයංකාර ප්‍රේතිය දුටු රහත් නම, ඇය අමතා,  

‘ඔබගේ මුහුණම පණුවන් වෙළාගෙන ඇත. ඔබ ඔබගේ මුහුණට නිතරම හානි කරගන්නේය. මෙසේ වීමට ඔබ පූර්වයෙහි කරගත් පාපකර්මය කිමෙක් දැයි’ විචාලහ.  

‘ස්වාමීනි, මා පෙර මිනිස් ජාතියකදී ගිරිවජු නම් නුවර බොහෝ ධන ධාන්‍යයෙන් ආඪ්‍යව විසීමි. එකල මාගේ දියණියෝ ද යෙහෙළියෝ ද මල්, සුවඳ විලවුන් සහිතව මහ සෑ වන්දනාවට යන්නෝය. ඒ හැම විටම මාගේ බලය යොදවා ඔවුන්ගේ ගමන වැළැක්වීමි. මහ සෑ වන්දනාවේ නුගුණ කීමි. ඒ අකුසල කර්මයේ විපාකය මෙයයි’ ප්‍රේතිය කියා සිටියාය.

දවසක් ගිජ්ජකූට පර්වතයෙන් පහළට වැඩම කරන ලක්ඛණ තෙරණුවන්ට ශරීරයේ සමක් නැති ප්‍රේතයකු දකින්නට ලැබිණි. මේ ප්‍රේතයාගේ ශරීරයම නිලමැස්සන් වසාගෙන ඇත. මේ ප්‍රේතයා පිළිබඳව ලක්ඛණ තෙරණුවෝ දම් සභා මණ්ඩපයේදී ප්‍රකාශ කළහ. එවෙලේ,   

‘මේ ප්‍රේතයා පෙර රජගහ නුවර විසු බැටළු වෙළෙන්දාය. බැටළුවන් මරා මස් කළ පාපයට අවුරුදු ලක්ෂ ගාණක් නිරයේ පැසී විත් ඉතිරි පාපය ප්‍රේතයකුව ඉපිද ගෙවා දමන්නේ’ යැයි ව‌ද‌ාරමින් බුදුරජාණන් වහන්සේ පාපයෙහි බලවත්කම පිළිබඳ භික්ෂූන්ට දේශනා කළහ.  

ඊළඟට මනුෂ්‍ය ඇසට නොපෙනෙන යක්ෂයන් හා යක්ෂණියන් පිළිබඳ ඇතැම් දේශනා ධර්මයේ සඳහන් වෙයි. ඒ වගේම මාර දිව්‍ය පුත්‍රයා ගැන කියැවෙයි. මොවුහු කවරහු ද?  

වරක් සච්චක නමින් ප්‍රසිද්ධව සිටි පඬිවරයෙක් බුදුරජාණන් වහන්සේ සමඟ වාදයෙහි පැටලෙන්නට ආයේය. සච්චකගේ වාදය වූයේ රූපය මගේ ආත්මය බවය. බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කරනුයේ ‘රූපං භික්ඛවේ අනිච්චං’ යනුවෙනි.  

සච්චක වාදයෙන් පැරදුණත් නොයෙක් වහසි බස් කියන්නට විය. 

 
මේ වේලාවේ සච්චකට පුදුම දර්ශනයක් පෙනුණු බව කියැවේ. එනම් මහා වජ්‍රායුධයක් අතින් ගත් දරුණු යක්ෂයෙක් ඔහුගේ හිසට ගසා හිස පොඩි කරන්නට සූද‌ානම් වන දර්ශනයයි.  

සච්චක මෙවැනි බිහිසුණු අත්දැකීමක් මීට පෙර අත්දැක තිබුණේ හෝ දැක තිබුණේ නැත. ඔහුට හීන් දහදිය ගලන්නට විය.  

සච්චකට එද‌ා යක්ෂ රූපය පෙනුනේ සක්‍ර දෙවියන්ගේ බලපෑමක් නිසා බව කියැවේ.

  
ලෝකයේ සිව් මහා දිශාව පාලනය කරන දෙවිවරුන් හතර දෙනෙක් පිළිබඳ කියැවෙයි. ඒ අයගෙන් උතුරු දිශාව පාලනය කරන්නේ වෛශ්‍රවණ හෙවත් වෙසමුණි දෙවියන්ය. බටහිර දිශාව විරූපක්ඛ දෙවියෝ ද දකුණු දිශාව විරූල්හ දෙවියෝ ද නැගෙනහිර දිශාව ධෘතරාෂ්ට්‍ර දෙවියෝ ද පාලනය කරති.  

ඒ සතරවරම් දෙවියන් විසින් තමන්ගේ දිශාවල සිටින යක්ෂයෝ, නාගයෝ කුම්භාණ්ඩයෝ, ගාන්ධර්​ෙ‌යා් යටත් කොට පාලනය කරනු ලබති. මෙයින් මහා බලසම්පන්න යක්ෂයන් ද සාමාන්‍ය බලැති යක්ෂයන් ද අඩු බලැති යක්ෂයන් ද යන සියලු යක්ෂයන් වෙසමුණි දෙවියන්ගේ බලයට යටත් වී සිටින බව කියැවේ.  

නාග නැමැති අමනුෂ්‍ය කොට්ඨාසය විරූපක්ඛ දෙවියන්ගේ බලපරාක්‍රමයට යටත්ය.  

කුම්භාණ්ඩයෝ විරූල්හ දෙවියන්ගේ අණසකට නතුය. ගාන්ධර්ව නැමැති අමනුෂ්‍යයෝ ධෘතරාෂ්ට්‍ර දෙවියන්ගේ බලයට යටත්ව ඇත.  
ධර්මයට අනුව මේ ජීවී කොට්ඨාස ක්‍රම ක්‍රමයෙන් පුළුල් පරාසයන් කරා ඇදී යන්නකි. මේ සියල්ල අපගේ දර්ශන පථයට දුරය. එබැවින් බුද්ධ දේශනය තුළින්ම ඒ ජීවී තලය විනිවිද යා යුතුව ඇත.  

ඉරිදා ලංකාදීප

බුදුවරුන් තුන් නමක් දුටු අතරමංවූ මනුෂ්‍යයා

සූර්යයන් දාහක් සහ මනුෂ්‍යලෝක දාහක් ගැන බුදුහිමියන් ආනන්ද හිමියන්ට කළ හෙළිදරව්ව.   

මනුෂ්‍ය ඇසට හසු නොවන හා මනුෂ්‍ය කනට නොඇසෙන පථයක් විශ්ව ධාතුවේ පවතින බව බුද්ධ දේශනය තුළ ගැඹුරින් විස්තර කෙරෙයි. මේ පිටස්තර ලෝකය පරයා යාමට හැක්කේ අතීන්ද්‍රිය ප්‍රත්‍යක්ෂ ඥානය දියුණුකර ගැනීමෙනි.   

බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින් අවුරුදු 2500 කට ඉහත දේශනා කරන ලද පිටසක්වළ පිළිබඳ තොරතුරු විද්‍යාඥයෝ යාන්තම් හඳුනා ගනිමින් සිටිති. මේ සියල්ල සමඟ පෙර භවය විස්තර කරන සමහරු පිටසක්වළක් පිළිබඳ තම අත්දැකීම් විස්තර කර ඇත. තමන් දුටු දෙවියන්, දිව්‍ය ලෝකය හා අපාය පිළිබඳ තතු පුනර්භව පර්​ෙ‌ය්ෂකයෝ සොයාගෙන ඇත. මේ පිළිබඳ ඉදිරියේ මේ ලිපිවල අප විසින් විස්තර කරනු ලැබේ.  
 
දිනක් ආනන්ද තෙරුන් බුදුරජාණන් වහන්සේ හමුවී, ස්වාමීනී, ඔබ වහන්සේට මේ විශ්වය තුළ කොයිතරම් සත්වයන් සමග සෘධියෙන් සම්බන්ධ විය හැක්කේ දැයි විචාරන්නාහ. කීපවිටක් ආනන්ද තෙරුන් මේ ප්‍රශ්නය විචාලත් ඊට පිළිතුරක් නොලැබිණ. තුන් වැනි වරදි උන්වහන්සේ, පින්වත් ආනන්දය, මේ සූර්යයාගේ ආලෝකය යම්තාක් දුරකට විහිද යේද, මේ චන්ද්‍රයාගේ ආලෝකය යම්තාක් දුරකට විහිද යේද ඒ පරාසය චූලනිකා ලෝක ධාතුවය. එහි සත්වයන් උපදින තල තිස් එකකි. ඒ වනාහි මනුෂ්‍ය ලෝකයය, සතර අපායය, දිව්‍ය ලෝක සයක්ය, රූපාවචර බ්‍රහ්ම ලෝක සොළොසක්ය, අරූපාවචර බ්‍රහ්ම ලෝක සතරක්ය වශයෙනි.   

ආනන්ද, මේ චූලනිකා ලෝක ධාතුව දහස් ගුණයෙන් වැඩි කළ විට සූර්යයෝ දහසක් වේ, චන්ද්‍රයෝ දහසක් වේ. මනුෂ්‍ය ලෝක දහසක් වේ. සතර අපායන් හාරදහසක් වේ. දිව්‍ය ලෝක හය දහසක් වේ. රූපාවචර බ්‍රහ්ම ලෝක දහසය දහසක් වේ. අරූපාවචර බ්‍රහ්ම ලෝක හාරදහසක් වේ. මේ වනාහි සහශ්‍රීලෝක ධාතුව වේ.   

මේ සහශ්‍රී ලෝක ධාතුවෙන් දස දහසේ ගුණය ද්වි සහශ්‍රී ලෝක ධාතුව වේ. ද්වි සහශ්‍රී ලෝක ධාතුව තවත් දස දහස් ගුණයකින් වැඩිවූ විට ත්‍රිසහශ්‍රී ලෝක ධාතුව වේ.   

පෘථග්ජන මනසක් තිබුණු ආනන්ද තෙරුන් පුදුම එළැඹූහ.   

ආනන්ද, මේ සහශ්‍රී ලෝක ධාතුව යැයි, වදාළ ද්වි සහශ්‍රී ලෝක ධාතුව යැයි වදාළ, ත්‍රීසහශ්‍රී ලෝක ධාතුව යැයි වදාළ සියලු ලෝක ධාතුන්හි සිටින සත්වයන් සමග ලොවුතුරු බුදුවරයකුට කැමැති ආකාරයට සෘර්ධියෙන් සම්බන්ධ විය හැකියේය.   

බුදුවරයකුගේ සන්ධි විෂය මෙපමණ යැයි කිව නොහැකිය. එය අචින්ත්‍යය සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයකුට එය සිතා ගැනීමට අපහසුය.   

සෘර්ධි විෂය විවිධ මට්ටම්වලින් බුදු පසේ බුදු, මහරහත්, අභිඥාලාභීන් සතුව පවතී.   

ඉහත කී ත්‍රී සහශ්‍රී ලෝක ධාතුව දක්වාම අප පසුගිය කලාපයේ සාකච්ඡා කළ ප්‍රේත ලෝකය විහිද පවතී. පිටසක්වළ හා පිටසක්වළ ජීවීන් යැයි ඇතැම්විට විරූප ස්වභාවයෙන්, ලොකු ඇස් ඇති පාවෙන ස්වභාව ඇති ඉඳිකටු වැනි අත්පා ඇති, හිස හා බඩ ​ෙලාකු ස්වභාවවලින් හඳුනා ගත්තා යැයි පැවසෙන ජීවීන් මේ විශ්වයේ සැරිසරන අදෘෂ්‍යමාන ජීවීන්ගේ අහඹු දෘශ්‍යමානවීම් ය.   

ප්‍රේතයන් ඉඳහිට මනුෂ්‍යයන්ට දෘශ්‍යමාන වන ආකාරය පිළිබඳව තවදුරටත් සාකච්ඡා කරමු.   

පුරාණ සීහළ වත්ථුවේ ප්‍රේතයන් පිළිබඳ තොරතුරු ඇත්තේය. සීහළ වත්ථුවේ සඳහන් වන්නේ ලක්දිවදී දෘශ්‍යමාන වූ ප්‍රේතයන් ගැනය. 

 
අතීතයේ හෙළදිව විසූ භික්ෂූන් වහන්සේලා පිරිසක් මහබෝ (ජයශ්‍රී මහා බෝධිය) වැඳීම සඳහා ගම් නියම් ගම්හි පා ගමනින් වැඩම කරන්නාහ. බොහෝ වෙහෙසකරව ඇවිද ගිය උන්වහන්සේලා මොහොතකින් දුෂ්කර වන මැදක අතරමං වූහ. පාරක් හඳුනා ගත නොහැකියේය.

   
‘දැන් කුමක් කරමුද?’ භික්ෂූහු කල්පනා කළහ.   

එක් භික්ෂු නමක්, ඇත් රැළක් ගිය මගක් දැක ඒ අසල ගලක ගිලී සිටින මනුෂ්‍යයකු දුටුවේය.   

මොහුගෙන් අපට පාර අසා ගත හැකියේය.   

සංඝ ස්ථවිරයන් වහන්සේ පැමිණ, 

 
අපි මහ බෝ වන්දනාවේ යම්හ. දින සතක් වනයේ අතරමංව සිටිමු. අපට මාර්ගය කිව මැනවැයි කීහ.   

එවේලේ,   

ස්වාමීනී, ඔබ වහන්සේලා දින හතක් වනයේ අතරමංව මාර්ගය ඉල්ලා සිටිති. මා බුද්ධාන්තර තුනක්ම මෙහි මංමුළා වී සිටිමි.   

භික්ෂූහු පුදුම වූහ.

   
ඔබ කවරෙක්ද, මෙසේ සිටින්නට ඔබ කළ අකුසලය කවරක්දැයි විචාළහ.   

ස්වාමීනී මම කුකුසඳ බුදුන්ගේ කාලයෙහි මනුෂ්‍යයකු වී සිට බොහෝ පව්කම් කළෙමි. එදා මරණින් මතු ප්‍රේත ලෝකයට වැටිණි. සිව් යොදුනක් දිග මේ ගල් පර්වතය මුදුනේ ගිලී පොළොවෙන් උඩට ශරීරයේ කොටසක් පෙනෙමින් මෙසේම සිටිමි. එහෙත් මගේ කර්ම ගෙවී යාමක් මට නොපෙනෙන්නේය.   

ප්‍රේතය, ඔබ බුද්ධාන්තර තුනක් මෙසේ සිටියා යැයි කියන්නේ කෙසේද?  

ස්වාමීනී, ඔබ වහන්සේලා නොදන්නේද? බුදුවරු මව් කුසක පිළිසිඳ ගනිද්දීත්, මව් කුසින් බිහි වෙද්දීත්, බුදුවන විටත්, දම්සක් දෙසන විටත්, ආයු සංස්කාරය හරින විටත්, පිරිනිවෙනා විටත් ලොව පුරා විස්මය ජනක දේ සිදුවෙයි. මම ද ඒවා දැක ඇත්තෙමි. බුදු උපතේදී අහසෙහිත්, ගල් මුදුනෙහිත්, පොළොවෙහිත් පියුම් පිපෙත්. පියුම් මැළවී පරවී යන්නේ බුදුවරු පිරිනිවී යන කල්හිය. දැන් බුදුවරු තිදෙනෙක් මා ගලේ සිරවී සිටිද්දී පහළ වී පිරිනිවියේය. ඒ බව මා දැන ගත්තේ මේ ගලේ හටගෙන මැළවී ගිය පියුම් වලිනි බුදුවරු 3 ක් පහළවිත් මට මේ අකුසලය ගෙවා සසරින් ගොඩ ඒමට නොහැකි විය.

  
භික්ෂූහු පුදුම ඉපැදූහ.  

ප්‍රේතය මේ සා ගලක ශරීරයේ හරි අඩකට වැඩියෙන් සිරවී කොටසක් ගලෙන් උඩට මතුවී, යාමට ඒමට, කෑමට බීමට නොහැකිව මෙවැනි අකුසලයක් විඳීමට ඔබ කළ පාපය කවරක්ද?  

ස්වාමීනී, පෙර කකුසඳ බුදුන්ගේ සමයෙහි සංඝයාට අයිති කුඹුරක් තිබිණි. මාගේ කුඹුරද තිබුණේ ඒ අසලමය. මම කුඹුර ඉමේ වූ ගල් කණුව ගලවා සංඝයාගේ කුඹුරේ සවි කළෙමි. එතැන් පටන් සඟ සතු කුඹුරුහි කොටසක් මගේ කොටගෙන භුක්ති වින්දෙමි. එහි විපාකය මෙයයි. මම ප්‍රේත ලෝකයේ දුක් අනුභව කරමින් ඉක්ම ගිය කාලය වර්ෂ වලින් මෙතැකැයි කිව නොහැකිය. දැන් අවීචියට ගොස් ඉතිරි විපාක වින්ද යුතුය. 

 
අතීතයේ මිනිස්සු සඟ සතු දේපළ සොරා කන අය ගල් ප්‍රේතයන්වී උපදිනවා යැයි කීවේ, මෙවැනි අටුවා කතා අනුසාර කොට ගනිමිනි.  

මේ ප්‍රේතයාගේ පෙර භවයේ මනස මැරී නැත. හේ පෙර භවය සිහි නඟන්නේය. මනස මේ විශ්ව ධාතුව පුරා පැතිර යන්නේය. එබැවින් කර ගන්නා අකුසල කර්ම කරණකොට කය මියැදෙන අතර මනස තිබුණු තැනින් ගැලවී තවත් තැනක නැවත හටගත්තේය. කර ගන්නා ලද කර්මවලට අනුව කය උපදින ස්ථානය තීරණය වන්නේය. පුනර්භවය ප්‍රකාශ කර ඇතැම්හු දිව්‍ය ලෝක, අපාය පිළිබඳව පවසන තොරතුරු මිත්‍යාවක් ලෙස සැලකිය නොහැක්කේ සිත හැමවිටම මේ ත්‍රි සහශ්‍රී ලෝක ධාතුව පුරාම තමන්ගේ හට ගැනීම සොයමින් ගමන් කරන නියාය.  

අප පසුගිය සතියේ සඳහන් කළ ප්‍රේත කොට්ඨාස හතරින් පරදත්තූප ජීවී කොට්ඨාසයේ ප්‍රේතයන්ට අනුන් දෙන පිනින් ගොඩ යා හැකිය. එවැනි ප්‍රේතයන් පිළිබඳව බණ පොතේ විස්තර වෙයි.  

දිනක් පොට්ඨපාද මහ රහතන් වහන්සේ වන මැදින් චාරිකාවෙහි වැඩමවන සේක. උන්වහන්සේ ඉදිරියේ එක් වරම භයංකාර ප්‍රේත සත්වයෙක් පෙනී සිටියේය.  

මේ ප්‍රේත සත්වයාගේ රැවුල ඉඳිකටු තුඩු මෙනි. දුඟඳැති කෙසඟ සිරුරකි. යාන්තම් පටලැවුණු රළු වස්ත්‍රයකි.  
පොට්ඨපාද මහ රහතන් වහන්සේ මඳක් නැවතිණ. 

 
ඔබ කවුරුන්ද?

  
ස්වාමීනී යනුවෙන් පැවසූ ප්‍රේතයා මහ හඬින් සිනහ නඟන්නට විය.  

ඔබට මාව මතක නෑ.... මම ඔබේ වැඩිමල් ස​හෝදරයනෙ....

  
පොට්ඨපාද හිමියෝ අතීතය මෙනෙහි කළහ. පෙර භවයක මොහු මාගේ අයියා වී වාසය කළේය.  

ස්වාමීනී... මා විතරක් නෙවෙයි, අම්මාත්, ඥාතීනුත් පෙර අකුසල් නිසා ප්‍රේත ලෝකයට වැටී සිටිනවා. අපට පින් අනුමෝදන් කරවන්න. අපිට එපිනින් ගොඩ ආ හැකියි.  

පොට්ඨපාද තෙරුන් පිණ්ඩපාතය පිණිස වැඩම කරමින් ලැබූ දානය රහතන් වහන්සේලා වෙතම පිළිගන්වා පින් බලාපොරොත්තු වන මවටත්, සහෝදරයාටත්, ඥාතීන්ටත් පුන්‍යානුමෝදනා කළහ. ඒ පින් අනුමෝදන්ව ඔවුහු දිව්‍ය ලෝකයේ දිව්‍ය විමාන සහිතව ඕපපාතිකව පහළ වූහ. අවසන දිව්‍ය පිරිවර හා පැමිණ පොට්ඨපාද රහතන් වහන්සේට ස්තුති කළහ.  

ඇතැම් පිටසක්වළෙහි ජීවීන් පහළ වන්නේ ඕපපාතිකවය. එය කර්ම බලයෙන් ​ඉබේම පහළ වෙයි. දිව්‍ය ලෝකයේ හා නිරයේ, ප්‍රේත ලෝකයේ, බ්‍රහ්ම ලෝකයේ, අසුරයෝ ජීවීන් පහළ වෙන්නේ ඉබේමය. ඔවුන් මවුකුසකින්,

බිත්තරයකින්, ආදී ලෙස හට ගැනීමක් නැත.  

අකුසල කළෝ ප්‍රේත ලෝකයේ ඉපදීම සිදුවෙන්නේ ඕපපාතිකවය. ප්‍රේත ස්වරූපයෙන් පහළ වී දිගු කලක් එක ලෙසට සිටිති. දෙවියෝද මෙවැනි ඕපපාතික කොට්ඨාසයකි.  

දිව්‍ය රථ, දිව්‍යාංගනාවන්, දිව්‍ය පිරිවර, දිව්‍ය විමාන සළු පිළි සහිතව පහළ වේ. අඟහරු ලොවින් පැමිණියා යැයි කියන ඇතැම් විරූපී ශරීර ඇති මනුෂ්‍ය කොට්ඨාස සැබැවින්ම ග්‍රහලෝකයකින් පැමිණි එවැනිහුද ඕපපාතිකව උපන් ප්‍රේතයෝද? ඔවුහු පිටසක්වළ සත්ව කොටස්ද? මේ අප තවදුරටත් අධ්‍යයනය කළ යුතු මූල න්‍යායකි.  

ඉරිදා ලංකාදීප

පිරිතේ අනුහස්

සෙත් පිරිත්, වරු පිරිත්, තිස් පෑ පිරිත් සති පිරිත් ආදී වශයෙන් නොයෙක් ආකාරයට පිරිත සමාජ ගත වී තිබේ.   
වෙහෙර විහාරවලද, ගිහි ගෙවල්වලද, ආයතන වෙළෙඳ ව්‍යාපාරවලද, සුදුසු කල්හි පිරිත් දේශන සිද්ධ කරවා ගැනීම පුරාතන සිරිතක් හැටියට තවමත් පැවත එයි.   

පිරිතක අරමුණ කුමක්ද? ඒ ඒ පිරිත්වලින් අපට ලැබෙන සෙත ශාන්තිය කිමෙක්ද? පිරිතට සොබා දහම පවා වෙනස් කල හැකිද? පිරිත මනුෂ්‍යයන්ට සේම අමනුෂ්‍යයන් කෙරේ බලපාන්නේ කවරාකාරයටද? හරියට පිරිතක් කරගන්නේ කෙසේද? ආදී පරතෙරට යන කරුණු රාශියක් ඔස්සේ මෙය සාකච්ඡා කළ යුත්තකි.   

පිරිත පාලියෙන් ‘පරිත්ත’ නම් ‘අන්තරායං පරිහරන්තං කායතීති පරිත්තං, පරිතෝවා සම්බුපද්දවතෝ කායතීති පරිත්තං මහා තේජවන්තාය සමන්තතෝ සත්තානං භය උපද්දවං උප සල් ගඟුව කායතී රක්ඛතී තිවා පරිත්තං’   
‘අන්තරාය වළක්වන හෙයින්ද, සියලු අන්දමේ ආපදාවලින්, ව්‍යසනවලින් ආරක්ෂාව සලසන හෙයින්ද, එහි ඇත්තා වූ මහානුභාවය කරණකොට හාත්පසින් එන ව්‍යසන හා ආපදාවලින් සත්වයා ආරක්ෂා කරන හෙයින් පිරිත නම් වේ. පිරිතක් තුළින් පුද්ගලයාට අවශ්‍ය කායික, මානසික ශාන්තිය ආරක්ෂාව උදාකරනවා වගේම රෝගවලින් සුවපත් කිරීමේ පසුබිමද නිර්මාණය කරන්නේය.   

පිරිත් දේශනය බුද්ධ කාලීන සමාජය දක්වා අතීතයට දිවෙන්නකි.   

පිරි​ෙතහි ශාන්තිය ලබාගැනීමට බුදුරජාණන් වහන්සේ තම ශ්‍රාවක සංඝයාට මඟ පෙන්වූ ආකාරයද, තමන් වහන්සේ පවා පිරි​ෙතහි ශක්තිය පෙන්වා දුන් ආකාරයද පැරණි පොත්පත්හි විස්තර කර පෙන්වා දේ.   

වරක් සැවැත්නුවර ජේතවනාරාමය අවට ප්‍රදේශයට දරුණු දුර්භික්ෂ උවදුරක් ඇති විය. ජනතාව නියඟයෙන් පීඩා විඳින්නට වූහ. ජේතවනාරාම විහාරයේ පොකුණද සිඳී ගියේය. මිනිසුන් ජලය නොමැති කමින් සා පිපාසයෙන් සිටින බව බුදුරජාණන් වහන්සේට පෙනුනහ.   

උන්වහන්සේ ජේතවනාරාමයේ සිඳිගිය පොකුණ ළඟට වැඩම කර බුදු ගුණ බලයේ. සත්‍යානුභාවය මෙනෙහි කරන්නට වූහ. එසේ මෙනෙහි කරමින් ‘මේ පොකුණේ ජලය පිරී යන තුරු වසින තෙක් මෙතැනින් නොයමියි’ අධිෂ්ඨාන කරන්නට වූහ.   

අරුමයෙකි..... මොහොතකින්..... මහා වැසි ඇඳ හැලෙන්නට විය. නුවරෙහි පොකුණු පිරී ගොස් සශ්‍රික කල දවසක් උදාවිය.   

එද‌ායින් පසු බුදුරජාණන් වහන්සේ නියඟය නිමා කිරීමට කළ මේ අධිෂ්ඨානය වැසි පිරිත ලෙස යොදා ගැනීමට මිනිස්සු ක්‍රියා කළහ.   

විශාලා මහනුවර තුන් ආකාර බියක් බුද්ධ කාලයේ ඇති විය. මුලින්ම නියඟය නිසා ජලය නැති වී ගොස් දුර්භික්ෂ බිය පැතිර ගියේය. මිනිසුනට ජලය සහ ආහාර නොමැති කමින් පීඩා විඳින්නට සිදු විය. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් දෙවැනිව, මිනිස්සු රෝගී වීමට වූහ. එය රෝග බිය නම් ලෙඩරෝග වැලඳීම නිසා බොහෝ දෙනා මිය යන්නට වූ අතර නුවර පුරාම මළ සොහොන්ද, ඒ අය අමනුෂ්‍යයන් වශයෙන් ද ක්‍රියාකාරීවීම නිසා අමනුෂ්‍ය උපද්‍රව වලටද නතු විය.   
ඒ අවස්ථාවේ බුදුරජාණන් වහන්සේ ආනන්ද තෙරුන් අමතා පැන් කළයක් රතන සූත්‍රයෙන් පිරිත් කොට නුවර පුරා ඉසින්නැයි වදාළ බව කියැවේ. 

රතන සූත්‍ර දේශනය බුද්ධ, ධම්ම, සංඝ ගුණ බෙලෙන් ආරක්ෂාව වේවායි පතා සිද්ධ කරන්නකි. එයින්ම විශාලා නුවරෙහි තුන් බිය දුරුවී නුවර සශ්‍රිකවූ බව කියැවේ. මේ අනුව මනුෂ්‍යයන්ට පවතින රෝග කරදර, ස්වාභාවික විපත්, අමනුෂ්‍ය කරදර ආදී සියලු ආකාරයේ විපත්ති කරදරවලට පිරිත පුරාතනයේ සිට මැනැවින් උපයෝග කොට ගෙන ඇත.   

අංගුලිමාල, මහාකාශ්‍යප, ගිරිමානන්ද, සීවලී ආදී සූත්‍ර අනුසාර කතාවල පිරිත මනුෂ්‍ය ජීවිතවලට පිහිට වූ ආකාරය මැනැවින් කියා පායි.   

බුදුදහම ථෙරවාද හා මහායාන වශයෙන් ද වජ්‍රයාන වශයෙන්ද නොයෙක් සම්ප්‍රදායනට බෙදී ඇත. වජ්‍රයාන සම්ප්‍රදාය චීනය, ටිබෙටය වැනි රටවලදී දැකිය හැකිය.   

ථෙරවාද රටවලටත් වඩා ඇතැම්විට ඒ රටවල ජනයා පිරිත උපයෝගි කොටගත් බව ඇතැම් ප්‍රවෘත්තිවලදී දැකිය හැකිය. 

ලංකාවේ පොළොන්නරු යුගයේදී පිරුවානා පොත් වහන්සේ නමින් ග්‍රන්ථයක් සම්පාදනය විය. පිරු වහන, පිරු වාන වූ බව තාත්වික පුවතයි. එහි අර්ථය තමන්ගේ ජීවිතවලට සෙත ශාන්තිය උදෙසා සජ්ඣායනයට සුදුසු යන අර්ථය දේ.   
ථෙරවාද වේවා, මහායාන වේවා මේ කවරාදීත් පිරිත් සජ්ඣායනයේදී සිදු කරනුයේ බුදු ගුණ සජ්ඣායනා කොට එයින් සුවපත් භාවය ප්‍රාර්ථනා කිරීමයි.  

පිරිත අවසානයේ, ‘ඒතේන සච්ච වච්ජේන සොත්ථිතේ හෝතු සබ්බද‌ා’ මේ සත්‍ය බලයෙන් ඔබට සැමද‌ා සෙත ශාන්තිය ලැබේවායි ද, ‘ඒතේන සච්චේන සුවත්ති හෝතු’ ‘මේ සත්‍ය බලයෙන් සුවපත් වේවා’ද ප්‍රකාශ කෙරෙති. එයින්ම පැහැදිලි වෙනුයේ පිරිතේ අභිමතාර්ථය සියලු දෙනාට සෑම අතින්ම සෙත ශාන්තිය ප්‍රාර්ථනා කිරීම වන බවය.   

පිරිතේ මූලාරම්භය දෙස බලද්දී එය විශේෂයෙන් අමනුෂ්‍ය උපද්‍රවවලට ද සහනය සලසන බව පෙනේ.   

බුදු දහමේ හැටියට භව තල 31ක් පිළිබඳ කියැවේ. ඒ කාම ලෝකයට අයත් භව තල 11, රූප ලෝකයට භව තල 16 හා අරූප භව තල 4ක් වශයෙනි.

මේ භවතල 31න් මනුෂ්‍ය ඇසට දෘශ්‍යමාන වන්නේ මනුෂ්‍ය හා තිරිසන් තල දෙක පමණි. ඉතිරි භව තල 29 දෘශ්‍යමාන නොවේ.   

නූතන අධ්‍යාපන රටාව මූලික වශයෙන් විද්‍යානුකූල දේම මත ගොඩ නැගෙමින් පවතින නිසා අඩුම ගාණේ විද්‍යාත්මක පර්යේෂණයකින් හෝ යමක් ඔප්පුවීම පිළිගැනීමට හේතු පාදක වේ. එහෙත් විද්‍යාත්මක පර්යේෂණ අනුව සසඳද්දී මනුෂ්‍ය ඇසට ග්‍රහණය නොවන නොපෙනෙන භවතල 29 පිළිබඳවත් නියම තොරතුරු අනාවරණ කර නැත.   
එබැවින් නොපෙනෙන ලෝකයෙන් මනුෂ්‍යයාට සිදුවන කරදර කම්කටොලුවලට විද්‍යාත්මක බෙහෙතක්ද තවම නැත. ඒවාට ප්‍රතිකාරය බෙහෙත වන්නේ පිරිතයි. මේ නොපෙනෙන ලෝකවලින් එන නොයෙක් ලෙඩ රෝග, භූත බලපෑම්, යක්ෂ බලපෑම් නූතන වෛද්‍යවරුන්ට හඳුනා ගැනීම අපහසු වී ඇත.   

හඳුනා නොගත් රෝග, හඳුනා ගත්තත් හේතුව අපහැදිලි රෝග, ප්‍රතිකාර කළත් සුවනොවන රෝග බොහෝදුරට අමනුෂ්‍ය බලපෑම් නිසා සිදුවිය හැකිය.  

බල්ලන්ගේ ශරීරයේ මැක්කෝ බෝවී සිටිති. ගව ආදී සත්ව ශරීරයේ ද එවැනි කෘමි සත්තු බෝවී ලේ උරා බොති.   
මනුෂ්‍යයන්ට, තිරිසන් ලෝකයේ සමහර සතුන්ගේ බලපෑම ඇති නොවෙන්නේද? තිරිසන් සතුන්ට මනුෂ්‍ය ලෝකයේ බලපෑම ඇති නොවෙන්නේද? ඇසට පෙනෙන භවතල දෙක අතර බැලුවත් තර්කය පැහැදිලිව ඇත.   

සරල උද‌ාහරණයක්.... මනුෂ්‍ය ශරීරයට කූඩැල්ලකු එල්ලී ලේ උරා බී ඌ බිම වැටෙන තුරු සමහරුන්ට දැනීමක් නැත. ඩෙංගු මදුරුවාට නොදැනම මනුෂ්‍ය ජීවිතය ඩැහැගත හැකිය.   

මෙබඳුම ලෙස අමනුෂ්‍යයන්ට ඊට වඩා විපතක් මනුෂ්‍යයන් කෙරේ කළ හැකිය.   

යක්ෂ ප්‍රේතයන්ට ශරීරයේ අභ්‍යන්තරයේ ඉන්ද්‍රියන් තුළට ඇතුළු වී ඉන්ද්‍රියන්හි ලේ උරා බීමට තරම් සමත් කමක් ඇත. හෘද, පෙණහලු, වකුගඩු, ආමාශ දුර්වල කළ හැකිය.   

අසවල් ඉන්ද්‍රිය දුර්වලයි, ලේ අඩුවේය යැයි නූතන වෛද්‍යවරුන් ප්‍රකාශ කළත් ඇතැම් විට ඒ තීරණ ඔස්සේ ගිය විට හේතු පාදකය අමනුෂ්‍ය ග්‍රහණයකි.  

සදාකාලිකව බාහිරින් ලේ දුන්නත් ශරීරයට ඇතිවීමක් නැත.   

යක්ෂයන්, ප්‍රේතයන් ශරීරයේ අභ්‍යන්තරයට අරක් ගන්නවා පමණක් නොව රාත්‍රි නින්දට ගිය විට බිය වැද්දවීම් කළ හැකිය. එබැවින් කායිකව, මානසිකව පුද්ගලයා කෙරේ බලපාන අමනුෂ්‍ය බලපෑමට පිරිත මනා ඔසුවක් බව බුදුරජාණන් වහන්සේ අවස්ථා ගණනකදී පෙන්වා වඳ‌ාළහ. මේ පිළිබඳ ඉදිරි ලිපිවල කරුණු සාකච්ඡා කෙරේ.   

නමුත් කවරක් වේවා එහි නියම පලප්‍රයෝජනය ලැබීමට නම් අනිවාර්්‍යයෙන් ඒ කෙරේ මනා විශ්වාසයක් පැවැතිය යුතුය. ඔබට සැමියා, බිරිඳ, දරුවන්, අසල්වාසීන් විශ්වාස නැත්නම් ඔබේ බැඳීම් කෙසේ කතා කළත් දුර්වලයි නේද?   
පිරිතද එසේමය. විශ්වාසයෙන් තොරව බුද්ධ, ධම්ම, සංඝ කෙරේ ශ්‍රද්ධාවක් නැතිව කළොත් ප්‍රතිඵලය දුර්වලය. ආශාවක් නැතිව කරන දේහි පලය පුස්සක් වේ. එබැවින් පිරිතක් කළ යුත්තේම එහි නියමාර්ථය දැනගෙන පල ප්‍රයෝජන හිමිවන පරිදිමය. 

ඉරිදා ලංකාදීප

අට මහා කුසල්

*** අට මහා කුසල් ***

බෞද්ධ ජනතාව දෙලොව අභිවෘද්ධිය සළසාගැනීම සඳහා නිවන් දහම් පසක් කරගැනීම සඳහාත් විවිධ පින්කම් දහම්වල නිරතවෙති. ඒ අතර ප්‍රකටම පුණ්‍ය ක්‍රියාවන්නේ දාන සීල හා භාවනා යන ත්‍රිවිධ පුණ්‍ය ක්‍රියාවෝය. එසේම දස පුණ්‍ය ක්‍රියා දසකුසල් ආදියෙද නිරතව පින් සිදුකරගනිත්. මේවා ඉතා ප්‍රකට පුණ්‍ය ක්‍රියාවන්ය. තවද දිවා රාත්‍රී පින් වැඩෙන පිංකම් පහක් පිළිබඳව වන රෝප සූත්‍රයෙහි සඳහන් වේ. ඒවා නම් මෙසේය.

1. ආරාම රෝපණය :- මෙහි ආරාම රෝපනය යනු මල් වතු පළතුරුවතු වැවීම අදහස් කෙරේ.

2.වන රෝපනය :- වන සංරක්ෂණය කිරීම හා වතු වගා කිරීම මින් අදහස් කෙරේ.

3.ඒ.ඒදඬු පාළම් කරවීම (සේකුකාරක)

4.පැන්හල් ළිං පොකුණු සෑදවීම (පපංච උදපානංච)

5.වාසස්ථාන කරවාදීම (උපස්සය දානය)

ඉහත දැක්වෙන පිංකම් සිදුකරන්නන්හට දිවා රාත්‍රී පින් වැඩෙන බව බණපොතෙහි සඳහන් වේ. තවද බුදුදහමේ අටමහා කුසල් යන නමින් විශේෂ පින්කම් අටක් පිළිබඳව ඉගැන්වේ. ඒ පිළිබඳව බොදු ජනතාවගේ මතකය අවදි කරවීමට දැනුවත් කිරීමට මෙම ලිපිය මගින් අවධානය යොමුකෙරේ. එම අටමහා කුසල් දැක්වෙන ගාථාව මෙසේය.

කඨිනං ච පරික්ඛාරං - වාස දානංච උත්තමං

බුද්ධප්පමුඛසංඝස්ස - දානං ධම්මස්ස ලේඛනං

ඛෙත්ත දානංච සංඝස්ස - පටිමා කරණං පි ච

කරණං වච්ච කුටියා - අට්ඨ පුඤ්ඤානි වුච්චරේ” මෙහි දැක්වෙන අටමහා කුසල් මෙසේය.

1.කඨින සිවුරක් පූජා කිරීම

2.අටපිරිකර පූජාකිරීම

3.ආවාස ගෙයක් තනවා සඟසතුකර පූජා කිරීම

4.බුදුපාමොක් මහ සඟනට සඟ සතු කර දන්දීම.

5.බුද්ධ ධර්මය ලිවීම හා ලියවීම දහම් පොත්පත් මුද්‍රණය කරදීම බෙදා හැරීම.

6.සඟ සතු කර හෝ බුද්ධ පූජා වශයෙන් කෙත් වතු පිදීම

7.බුදු පිළිම සෑදවීම, චෛත්‍ය විහාරගෙවල් මුලසුන් ආදිය සෑදවීම

8.වැසිකිළි තනවා සඟසතු කර පිදීම.

යන මේ පිංකම් අට අටමහා කුසල් නම්වේ. මේ පිංකම් අට අනෙක් පිංකම් වලට වඩා සුවිශේෂී වන්නේ විශේෂ හේතුවක් ඇති බැවිනි. අකුසල් සිත් යටපත් කර කුසල් සිත් උපදවා ගෙන මෙම අටමහා කුසල් කරන අයහට සසර තමා විසින් මව මැරීම ආදී පංචානන්තරීය අකුසල් සිදුකර නොමැති අයට වෙනත් යම් යම් අකුසල් දැන හෝ නොදැන කර තිබුණහොත් ඒවා තාවකාලිකව යටපත් කොට අකුසලයේ විපාකය විඳීන්නට නොදී අටමහා කුසලයක් ඉදිරිපත්වී එයින් සැප විපාක ලබාදීමට සමත් වන බව දහමෙහි දැක්වේ.

තවද අකුසලවිපාක සම්පූර්ණයෙන්ම අහෝසිවුවායි නොසිතිය යුතුවේ. මේ හේතුව නිසා අටමහා කුසලයන් සිදු කරගැනීමට බොහෝදෙනා උනන්දුවෙති. එසේම මෙම පිංකම් සිදුකිරීම තුළින් පරියාප්ති, ප්‍රතිපත්ති, හා ප්‍රතිවේද යන ත්‍රිවිධ ශාසනයේ චිරස්ථිතියටද විශේෂයෙන් මේ කාරණය හේතුවන බවද කිවයුතු වේ. මේ පිංකම් අනාගත ශාසනයේ උන්නතිය බලාම හඳුන්වා දී ඇති බව සිතිය හැකිය.

බොදු ජනතාවගේ ලෞකික හා ලෝකෝත්තර අභිවෘද්ධිය සළසා ගැනීමටත් මෙම අටමහා කුසලයන් හේතුවන බව ත්‍රිපිටකයේ සඳහන් විවිධ පිංකම්වල අනුසස් ප්‍රකාශකරන තැන්වල දක්නට ඇත. එහෙයින් අටමහා කුසලයන් සිදුකර ගැනීමට හොඳම කාල පරිච්ඡේදය වන්නේ මේ චීවර මාසය බව සඳහන් කළ හැකිවේ.

අතීතයේ විසූ බොහෝ සැදැහැවත්හු මේ පුණ්‍යකාලය තුළ මේ අටමහා කුසලයන් සිදුකරගෙන පිංසිදු කරගත් ප්‍රවෘත්ති විවිධ කතා පුවත් මගින් දැනගන්නට ලැබී ඇත. 2600 සම්බුද්ධත්ව ජයන්තිය සමරන මේ මොහොතේ මේ පිළිබඳව සැමදෙනාගේ අවධානය විශේෂයෙන්ම යොමුවේවා.

අටමහා කුසල් අතර පළමු වැන්න වන්නේ කඨින චීවර පූජාව වේ. මෙම පිංකම සිදුකළ හැක්කේ වසරකට එක්වරක් පමණි. අනෙකුත් පිංකම් වසරේ ඕනෑම වේලාවක ඕනෑම ස්ථානයක සිදුකළහැකිවේ. නමුත් කඨින චීවර පූජාවක් එසේ සිදුකළ නොහැකිය. ඒ සඳහා කරුණු රාශියක් සම්පූර්ණ වීම අවශ්‍ය වේ. විශේෂයෙන් උපසම්පදා භික්ෂූන් වහන්සේලා ලොව වැඩසිටින තාක්කල් පමණක් කළහැකි පිංකමකි.

උපසපන් භික්ෂූන් වහන්සේලා ඇසළ පොහෝදින පොහොය කිරීම නම් වූ විනය කර්මය සිදු කොට ඇසළ අව පෑළවිය දින වස් විසීමට සුදුසු ස්ථානයක පෙරවස් සමාදන් විය යුතු වේ. මේ වස්තුන් ව මාසය මුළුල්ලේම ඒ සමාදන් වූ වස් ශික්ෂා පදය කඩනොකොට වස්සච්ඡෙදනයකට නොපැමිණ එය ආරක්ෂා කරගත යුතුවේ.

අනතුරුව වප් පුරපසළොස්වක් පොහෝ දින මහා පවාරණයෙන් වස් පවාරණය කළයුතුවේ. ඉන්පසු වප් අව පෑළවිය දින සිට ඉල් පුරපසළොස්වක් පොහෝදින වන මාසයක කාලයක් තුළ මෙම කඨින චීවර පූජාව සිදුකළයුතු වේ. එය චීවර මාසය නමින් හැඳින්වේ. මේ කාලය බෞද්ධයාගේ පුණ්‍ය කාලය වශයෙන් සඳහන් කිරීම නිවැරදි වේ.

අවම වශයෙන් කඨින චීවරයක් පූජාකර ගැනීමට උපසම්පදා භික්ෂූන් වහන්සේලා පස් නමක්වත් මෙයට සම්බන්ධ කරගතයුතු වේ. කඨින වස්ත්‍රය පූජා කරණ දිනයේ අරුණ නැගෙන්නට පළමුව කඨින වස්ත්‍රය විහාරස්ථානයට ගෙනවිත් මහා සංඝයාට බාරදිය යුතු වේ. එසේ කළයුත්තේ එදිනම එම වස්ත්‍රය කඩ කපා මසා පඬු පොවාගෙන එදවස තුළම කඨින චීවරයක් වශයෙන් පූජාකළයුතු බැවිනි. විනය කර්මයක් මගින් එම චීවරය සුදුසු භික්ෂූන් වහන්සේ නමකට පැවරීම මහා සංඝරත්නය අතින් සිදුකෙරේ.

විනය කර්මයකින් පවරණ එකම චීවරය වන්නේ කඨින චීවරය වේ. මේ ආකාරයේ කරුණු රාශියක් සම්පූර්ණ වීමෙන්ම මෙම කඨින චීවර පූජාව සිදුකරගතයුතුවේ.

සියලුම ආමිස දාන අතරින් කඨින චීවර පූජාමය පිංකම උතුම්ම දානය වේ. කඨින යන වචනයේ අර්ථ රාශියක් ව්‍යවහාරයේ පවතී. තද නිසාද ස්ථිර නිසාද කම්පාකළ නොහැකි අනුසස් ඇති නිසාද කඨින යන නාමය භාවිතා කරණ බව පහත දැක්වෙන ගාථාවෙන් ඒ බව පැහැදිළි වේ.

“පඨවි රිව න ජාතු කම්පතෙ - නචලකි මේරු රිවාති වායුනා

වජිර මිව න හිජ්ජතේ ඝණං - තමිද මතො කඨිනන්ති වුච්චති” යන මේ ගාථාවේ අදහසට අනුව මහ පොළව මෙන් කම්පා නොවන මහමෙරමෙන් සුළඟින් නොසෙල්වෙන ඒකඝන වූ වජ්‍ර පර්වතයක් මෙන් නොබිෙඳන හෙයින් කඨිනය යන වචනය ව්‍යවහාර කෙරේ යනු ඉහත ගාථාවේ අදහස වේ. මේ අනුව කඨිනය යනු ඉතා බල සම්පන්න පිංකමකි. කඨින චීවරය ලබාගන්නා භික්ෂූන් වහන්සේටත් විශේෂ වරප්‍රසාද නැතහොත් අනුසස් පහක් හිමි වේ. කඨිනය පූජා කරණ පිංවතුන්ටත් මහත් වූ අනුසස් රාශියක් හිමි වේ.

උත්තම පුරුෂයෙක් වශයෙන් උපත ලැබීමටත් සියලු යසඉසුරින් පිරි දෙවියෙක් හෝ මනුෂ්‍යයෙක් වශයෙන් ඉපදීමටත් උසස් කුලවලම උපත ලැබීමටත් ධනවත්ව ඉපදීමටත් කාටත් ප්‍රිය මනාප පුද්ගලයෙක්ව සමාජයේ ජීවත් වීමටත් සක්විති රාජ්‍ය ලබා ගැනීමටත් තේජස් හා කීර්තිමත් ව ජීවත් වීමටත් එසේම දුගතියක සතර අපායාදී දුක්ඛිත ස්ථානයක නො ඉපදීමටත් කඨින චීවර පූජාවෙන් ලැබෙන අනුසස් වලින් කීපයකි.

කඨින චීවර පූජාවේ අනර්ඝත්වය ප්‍රකාශවන ගාථාවක අදහස විමසා බැලීම මෙහි වටිනාකම තේරුම් ගැනීමට හොඳ සාධකයෙකි. පිරිසිදු දඹ රත්තරන් වලින් අකනිට්ඨක බ්‍රහ්ම ලෝකය දක්වා උසට සෑයක් සාදවා පූජා කිරීමෙන් ලැබෙන ආනිසංස කඨින චීවරයක් පූජා කිරීමේ කුසලයේ දහසයෙන් පංගුවක් වත් නොවන බව දැක්වේ. එසේම මහමෙර උසට තුන් සිවුරු පූජා කළත් ඒ කරණ පූජාව එක් කඨින චීවර පූජාවකින් ලබන ආනිසංසයෙන් දහසයෙන් පංගුවක් වත් නොවන බව දැක්වේ.

මෙම චීවරය මැසීමට ගසන එක් ඉඳීකටු පහරකට සක්විති රජව ඉපදීමට තරම් හේතු සම්පත් ඇති බව “ආරපථෙ ආරපථෙ චක්කවත්ති සිරි ලාභෙ” යන ගාථාවන්ගෙන් එබව තහවුරු වේ. මෙම පිංකමේ අනුසස් ප්‍රකට කරන ප්‍රසිද්ධ කථා ප්‍රවෘත්තිය වන්නේ නාගිත චරිතාපදානය වේ. අපේ රටේ අතීතයෙහි වාසය කළ රාජරාජ මහා මාත්‍යවරු දැඩි ඕනෑ කමකින් උනන්දුවකින් මෙම පිංකම් සඳහා දායක වී ඇති බව මහාවංශය ආදි ඉතිහාස ග්‍රන්ථවලින් මැනවින් තහවුරු වේ.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ අට පිරිකර පූජාව :- ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

බුදුරජාණන් වහන්සේ භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා අනුදැන වදාළ පිරිකර අටක් අට පිරිකර නමින් හඳුන්වනු ලැබේ.

තිචීවරං ච පත්තෝච - වාසී සුචීව බන්ධනං

පරිස්සාවන අට්ඨෙතෙ - යුත් යෝගස්ස භික්ඛුනො” යෝගාචර භික්ෂු නමකට උපකාරවන පිරිකර අට මෙයින් කියවේ. ඒවා නම්

01. දෙපට සිවුර (සංඝාටිය)

02.තනිපට සිවුර (උත්තරා සංඝ)

03.අඳනය (අන්තර වාසිකය)

04.පටිය (කාය බන්ධනය)

05. පාත්‍රය (පත්ත)

06.කඩ කැත්ත (දැලිපිහිය – වාසී)

07. ඉඳීකටුව (සුචි)

08.පෙරහන් කඩ (පරිස්සාවන) යනු ඒ පිරිකර අට වේ.

අට පිරිකර පූජා කිරීමට සැදැහැවත් පිංවත් උපාසක උපාසිකාවෝ මහත් අභිරුචියක් දක්වති. එයට හේතුව නම් මේ පිරිකර පූජාව තුළින් ද මහත් වූ අනුසස් ලැබෙන නිසාවෙනි. ඒ අනුසස් අතර සසර උපදනා ආත්ම භාවයන්හිදී විෂ ඝෝර සර්පයන් ගෙන් ද මැසි මදුරු ආදී සත්වයන් ගෙන් ද හානි සිදු නොවන බවත් එසේම හොරි දද වණ කුෂ්ට කඩුවේගන් පිළිකා සමාජය පිළිකුල් කරණ දරුණු රෝගී තත්ත්වයන්ගෙන් වන දුක් කරදර සිදු නොවන බවත් කණු කටු උල් ආදිය ඇණීම නිසා වන හානි වැළකෙන බවත් පණ්ඩක නපුංසක ආදී තත්ත්වයන්ට මුහුණ පෑමට සිදු නොවන බවත් දැක්වේ. දෙව් මිනිස් දෙගතියෙහි උපත ලබා සැප විඳීන්න අවස්ථාව උදාවෙන බවද දැක්වේ.

එසේම මෙම පිරිකර පූජාවේ අනුසස් වශයෙන් පිරිමි අයෙකුට නම් අන්තිම ආත්ම භාවයෙහි දී ඒහි භික්ෂූ භාවයෙන් මහණ උපසම්පදාව ලැබ සසර නිමා කිරීමට ලැබෙන බවත් කාන්තා පක්ෂයේ අයහට නම් විශාඛා මහා උපාසිකාවන්ට ලැබුණ වූ මහලිය පළඳනාව වැනි වටිනා ආභරණ ලබා ගැනීමට අවස්ථාව උදාවන බවත් ඒවාද ශාසනය වෙනුවෙන් වියදම් කොට උතුම් වූ නිවනට පත් වීමට භාග්‍ය උදාවන බවද සඳහන් වේ.

එසේම අෂ්ට පරිස්කාරයක් හෝ චීවරයක් පූජා නොකළ උදවියට සසර ඉහත සැප සම්පත් ලබා ගැනීමට අවස්ථාව නොලැබෙන බවත් සඳහන් වේ. අප ශාසනයෙහි ඛිප්පා හභිඥාලාභීන් අතර අගතනතුර ලැබූ බාහීය දාරුචීරිය කතා පුවත එම කරුණු සනාථකිරීමට හොඳ උදාහරණයෙකි. එහිමි මෙයට පෙර ආත්ම භාවයක අවුරුදු විසි දහසක් හොඳින් මහණ දම් සපුරා ඇති බව සඳහන් වේ. ඒ කාලය තුළ කිසිදිනෙක සිවුරක් හෝ අටපිරිකරක් කිසිවෙකුට පූජාකර හෝ පරිත්‍යාග කර නොමැතිබව දැක්වේ.

ඒ හේතුව නිම එදා ගෞතම බුදුහමුවේද ඒහි භික්ෂු භාවයෙන් මහණ උපසම්පදාව ලබාගත නොහැකි වීමට හේතු වශයෙන් දැක්වේ. අවසානයේ ගවදෙනෙකගේ දරුණු ඇණීමකට ගොදුරුවී පිරිනිවී බව සඳහන් වේ. පෙර සසරේ අට පිරිකරක් හෝ චීවරයක් පූජාකර තිබුණේනම් එවැන්නක් එදා සිදු නොවන බව බුදුන්වහන්සේ දේශනා කළහ.

අප ගෞතම බුද්ධ ශාසනයේ ඒහි භික්ෂු භාවයෙන් මහණ උපසම්පදාව ලත් තෙරවරුන්ගේ ගණන විසි අට දහස් අටසිය පණහක් (28850) ක් බව සමන්ත පාසාදිකා විනය අටුවාවේ සඳහන් වේ. මේ ආදී හේතු නිසා අටපිරිකර පූජාවද අටමහා කුසල් අතර දෙවන තැන හිමිවී ඇතිබව සඳහන් වේ.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ආවාස දානය ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

බුදුසසුනට පළමු ආරාම පූජාව සිදුකළේ බිම්බිසාර මහරජතුමාය. එය වේළුවනාරාමය නමින් හැඳින්වේ. අනතුරුව අනේපිඬුසිටුතුමා පනස් හතර කෝටියක් ධනය වැයකර ජේතවනාරාමයත්, විශාඛා මහේසි උපාසිකා තොමෝ විසිහත් කෝටියක් ධනය වැයකර පූර්වාරාමයත් බුදුසසුනට පූජාකළ බව ශාසන ඉතිහාසයේ සඳහන් වේ.

එසේම ශාක්‍ය රජදරුවෝ නිග්‍රෝධාරාමයත්, පාවාරික සිටුවරයා පාවාරිකා රාමයද කොසඹෑ නුවර ඝෝෂිතාරාමය ආදී ආරාම සාදවා සසුනට පූජාකර ඇත. මේ ආකාරයට භාරතයේ විසූ රජවරු සිටුවරු මැති ඇමැතිවරු කෝටිගණන් ධනය වැයකර ඉතා රමණීය අලංකාර වෙහෙර විහාර සාදවා සසුනට පූජා කර තිබේ.

බුද්ධප්‍රමුඛ මහා සංඝරත්නයට අවශ්‍ය සියලු පහසුකම් මේ ආරාම තුළ තිබූ බව සඳහන් වේ. මජ්ඣිම නිකාය අටුවාවේ සේඛ සුත්‍රවර්ණනාවෙන් ආවාස දානයේ අනුසස් දක්වා ඇත. අතුසෙවිළිකළ පැලක් හෝ සෙවණ ඇති ලතා මණ්ඩපයක් හෝ පිදීමෙන් ලැබෙන ආනිසංස මෙතෙකැයි ප්‍රමාණකළ නොහැකි බව ශාක්‍ය රජදරුවන්ට බුදුරජාණන් වහන්සේ හා ආනන්ද තෙරුන් වහන්සේ දේශනාකර ඇත.

භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා අනුදැන වදාළ සිව්පස පරිභෝගයන්ගෙන් එකකි. සේනාසන පරිභෝගය භික්ෂූන් වහන්සේ නමක් සෙනසුනක් පරිභෝග කරන්නේ සිය ධන සම්පත් ආරක්ෂා කිරීමටත්වත් සොරසතුරන්ගෙන් වන උවදුරු වළක්වා ගැනීමටවත් නොවේ.

සීත උෂ්ණ පීඩා වලකනු පිණිසත් ලේ බොන මැසි මදුරුවන් ගෙන් වන පීඩා වළක්වා ගැනීමටත් අව්ව වැස්ස සුළඟ සහ සර්පාදී සතුන්ගෙන් වන පීඩා වළකනු පිණිසත් සෘතු විපර්යාසයන් ගෙන් වන උපද්‍රව වළකාලනු සඳහාත් භික්ෂූහු ආරාම භාවිතා කරති.

ආරාම පූජාව තුළින් භික්ෂූන් වහන්සේලාට නිවන් මඟ යාමටත් ශාසනය සුරක්ෂිත කරගෙන යාමටත් ලැබෙන අනුබල සුළුපටු නොවේ. ගිහි ජනතාවටද ගෙවල් නැතහොත් නිවාසයෙන් ලැබෙන ප්‍රයෝජනය අපමණය. එය ජීවිතයක මූලිකම අවශ්‍යතාවයකි. එවැනි ආවාසයක් සාදවා පූජාකිරීමත් පරිත්‍යාග කිරීමත් තුළින් ලබන සතුට අපමණය. ලැබෙන ආනිසංසත් අපමණය.

මෙසේ ආවාස වෙහෙර පන්සල්, ගෙවල් දීම හෙවත් පරිත්‍යාගකිරීම, පූජාකිරීම මහා පිංකමක් වන බවත් එය අටමහා කුසල් අතර තුන්වන අටමහා කුසලය බව සඳහන් වේ. ආවාසගෙයක් පූජා කිරීම තුළින් ජනිත වන්නේ සියල්ල දීම තුළින් ලබන කුසලයක් බව මුලින් සඳහන්කළ සුත්‍ර පාඨයෙන් ප්‍රකාශ වේ. එය සසර සැප විපාක ලැබ නිවන් ලැබීමට මහෝපකාරී කුසල කර්මයක් බව සඳහන් කළහැකිය.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ සංඝික දානය ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

අටමහා කුසලයන්ගේ සතරවන කුසලය වන්නේ සඟ සතු දානමය පුණ්‍ය කර්මය වේ. තමා අයිති දෙයක් වෙනත් අයෙකුට සතුටු සිතින් දීම පරිත්‍යාග කිරීම තම අයිතිය අත්හැර පූජා කිරීම දානය වශයෙන් සඳහන් කළහැකිය.

බුදු දහමේ දස දාන වස්තුවක් ගැන සඳහන් වේ. ආහාර පාන , ගෙවල්, වස්ත්‍ර, යාන වාහන, මාලා ආදී ඒ අතර වේ. නමුත් කෙනෙකුට කාලීනව අවශ්‍ය වන්නේ ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ යම් දෙයක්ද ඒදේ දීම දානයට වස්තු වශයෙන් දැක්විය හැකිය. තමා පරිත්‍යාග කරන්නේ යම් දෙයක් ද ඒදේ සතුටු සිතින් ශ්‍රද්ධා දි ගුණ ධර්ම පෙරදැරිව කර්ම ඵල විශ්වාසයෙන් යුක්තව දීම හෙවත් පරිත්‍යාගය දානය වශයෙන් සඳහන් කෙරේ.

බුදු දහමේ බෞද්ධ ජනතාවට අනුගමනය කළයුතු පිංකම් රාශියක් දක්වා ඇත. ඒවා අතර ත්‍රිවිධ පුණ්‍ය ක්‍රියා දස පුණ්‍ය ක්‍රියා, දස පාරමිතා, දස රාජ ධර්ම, සතර සංග්‍රහ වස්තු ආදී ඒවා යින් කීපයකි.

මේ සෑම පිංකමකම පළමු අංකයට සඳහන් වන පුණ්‍ය ක්‍රියාව වන්නේ දානය බව පෙනේ. එයට විශේෂ ස්ථානයක් හිමිකර දී ඇත්තේ පරිත්‍යාගය තුළින් ආශාව, ලෝභය නැතිකරගැනීමට තෘෂ්ණාව නැතිකර ගැනීමට දීම හෙවත් පරිත්‍යාගය උපකාරී වන බැව් සිතා වියයුතුයි. ඒ අතරත් ආහාර දීමට පරිත්‍යාග කිරීමට බොහෝදෙනා උනන්දුවෙති. එයට හේතුව පුද්ගලයෙකුට ජීවත් වීමට අවශ්‍ය ප්‍රධානම දේ ආහාර වීමයි. ඒ බව සබ්බෙ සත්තා ආහාරට්ඨිතිකා යන පාඨයෙන් දැක්වෙන්නේ සියලු සත්වයෝ ආහාරයෙන් ජීවත් වන බැවිනි.

මෙම දීමනාව නොයෙක් ආකාරයෙන් සිදුකෙරේ. විශේෂයෙන් පෞද්ගලිකව දීම හා සාංඝිකව දීම යනුවෙන් ප්‍රධාන කොටස් දෙකකි. පෞද්ගලික දාන 14 ක් දැක්වෙන අතර සඟ සතු දාන 07ක් දක්ඛිණා විභංග සූත්‍රයේ සඳහන් වේ.

පෞද්ගලික දාන 14 මෙසේය.

1.බුදුරජාණන් වහන්සේට දෙන දානය

2.පසේ බුදුවරයන්ට දෙන දානය

3.රහතන් වහන්සේලාට දෙන දානය

4. රහත් මඟට පිළිපන් අයට දෙන දානය

5.අනාගාමී පුද්ගලයන්ට දෙන දානය

6.අනාගාමී මගට පිලිපන් පුද්ගලයාට දෙන දානය

7. සකෘදාගාමී පුද්ගලයාට දෙන දානය

8.සකෘදාගාමි මගට පිළිපන් පුද්ගලයාට දෙන දාමය

9.සෝවාන් පුද්ගලයාට දෙන දානය

10.සෝවාන් මගට පිළිපන් පුද්ගලයාට දෙන දානය

11. ශාසනයෙන් බැහැර නිකෙළෙස් අයෙකුට දෙන දානය

12.පෘථජ්ජන සිල්වතෙකුට දෙන දානය

13.පෘථජ්ජන දුස්සීලයෙකුට දෙන දානය

14. තිරිසන් සතෙකුට දෙන දානය යනු පුද්ගලික දාන 14 වේ.

සාංඝික දාන 07 ක් දැක්වේ ඒවා නම්

1.බුද්ධ ප්‍රමුඛ භක්ෂු භික්ෂුණී යන උභතො සංඝයා විෂයෙහි දෙන සඟ සතු දානය

2.සම්බුද්ධ පරිනිර්වාණයෙන් පසු භික්ෂු භික්ෂුණී උභය සංඝයාට දෙන දානය

3.භික්ෂු සංඝයාට පමණක් දෙන දානය

4.භික්ෂුණී සංඝයාට පමණක් දෙන දානය

                                                                            

5. මාගේ දානයට මෙපමණ භික්ෂුහුද මෙපමණ භික්ෂුණීහුද වැඩම කෙරෙත්වායී පුද්ගල නියමයක් ගණන් නියමයක් නැතිව ආරාධනයෙන් පැමිණියා වූ භික්ෂු භික්ෂුණීන්ට දෙන දානය

6.මෙතෙක් භික්ෂුන් ලැබේවායී ආරාධනා කොට දෙන සඟසතු දානය.

7.මෙතෙක් භික්ෂුණින් ලැබේවායී ආරාධනා කොට දෙන සඟ සතු දානය වශයෙන් සාංඝික දාන හතක් දක්ඛිණ විභංග සූත්‍රයෙහි සඳහන්වේ. මෙකල දිය හැක්කේ අංක 03 සහ 06 යටතේ දැක්වෙන සඟසතු දානමය පිංකම් පමණක් වේ.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ධර්මය ලියවීම ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

අටමහා කුසලයන්ගේ පස්වන පිංකම වන්නේ ධර්මය ලියවීම වේ.

පරියත්ති, ප්‍රතිපත්ති, ප්‍රතිවේද වශයෙන් ත්‍රිවිධ ශාසනයක් හඳුන්වා දී ඇත. මෙහි පරියත්ති ශාසනය නම් ත්‍රිපිටක බුද්ධ වචනයයි. ප්‍රතිපත්ති ශාසනය නම් බුද්ධ දේශිත ධර්මයට අනුව පිළිපැදීමයි. සීලාදී ගුණ ධර්ම ආරක්ෂා කිරීමයි එම ගුණධර්ම වඩා වර්ධනය කිරීම තුළින් ලබාගන්නා ඵලය ප්‍රතිවේධ නම්වේ.

බුදුරජාණන් වහන්සේ හතළිස් පස් වර්ෂයක් මුළුල්ලේ ලෝක සත්වයාගේ හිතසුව පිණිස දේශනා කොට වදාළ සියලුම ධර්මය මේ පරියක්ති ශාසනයට ඇතුළත් වේ. ධර්ම විනය වශයෙන් සඳහන් ඒ බුද්ධ වචනය මුල් අවස්ථාවේ වාචනා මාර්ගයෙන් හෙවත් කටපාඩමෙන් මුඛ පරම්පරාවෙන් පවත්වාගෙන ආරක්ෂාකරගෙන ආහ.

විවිධ ආයතන සමිති සමාගම් මගින් ධර්ම ග්‍රන්ථ ලියවීම ලිවීම මුද්‍රණය කිරීම පැසසිය යුතු කටයුත්තකි. තවද විවිධ සමිති සමාගම් මගින් ද පරිත්‍යාග ශීලීන් විසින් ද ධර්ම ග්‍රන්ථ ලිවීම ධර්ම පත්‍රිකා ලිවීම මුද්‍රණය කර බෙදා හැරීම සිදුකරනු ලබන අතර ධර්මය ඉගෙන ගන්න උපකාර කිරීම උතුම් කටයුත්තකි. “සබ්බදානං ධම්ම දානං ජිනාති” යන බුදු වදනට අනුගතව ධර්මය ප්‍රචාරය කිරීම ලිවීම ඒ කටයුතු වලට අනුග්‍රහය දැක්වීම අටමහා කුසලයන්ගේ එක් පිංකමකි.

▬▬▬▬▬▬ කෙත් වතු පූජාව (කුඹුරු පූජා කිරීම) ▬▬▬▬▬▬▬

භික්ෂු ජීවිතය පවත්වාගෙන යාමට ප්‍රධාන වශයෙන් සිවුපසය වන චීවර පිණ්ඩපාත සේනාසන හා ගිලානපච්චය අවශ්‍ය වේ. මෙහි සේනාසන යන වචනයෙන් වාසස්ථාන කියවේ. වාසස්ථාන හැඳින්වීමට විවිධ වූ වචන සමූහයක් ව්‍යවහාරයේ පවතී. ආරාමය, පන්සල, විහාරය, අසපුව, ආශ්‍රමය පිරිවෙණ ඉන් කීපයකි. එමෙන්ම ආරාම ශබ්දයෙන් මල්වතු පලතුරු වතු විනෝද උයන් වෙනත් රමණීය ස්ථාන ආරාම ලෙස නම් කර ඇත.

වේළු වනයෙන් ආරම්භ වූ ආරාම නිර්මාණය භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ධරමාන අවදියේම භාරතයේ ඉතා ශීඝ්‍රයෙන් ව්‍යාප්තවිය. ජේතවනය පූර්වාරාමය වැනි ස්ථාන අංග සම්පූර්ණ ගොඩනැගිලි වලින් යුක්තව තිබී ඇත. විහාරස්ථානයකට අයත් අංග හෙවත් ගොඩනැගිලි රාශියක් බද්ධව පවතී.

වර්තමානයේ වුවද මෙය මනාව දැකිය හැකිය, විහාරය, ධර්ම ශාලාව, දාන ශාලාව, චෛත්‍ය, බෝධිය, පොහොය සීමාව, වැසිකිළි කෙසිකිළි, මලසුන් ගෙවල් ආදී විවිධ ගොඩනැගිලි සංකීර්ණයන් විහාරස්ථානයක දක්නට ඇත. මෙම ගොඩනැගිලි පරම්පරාගණනාවක් ආරක්ෂාවන ආකාරයට ශක්ති සම්පන්නව නිර්මාණය කර ඇත. අදටත් ඉන්දියාවේ හා ලංකාවේ පුරා විද්‍යා ස්ථාන තුළින් ඒ අවබෝධය ලබාගත හැකිය.

මෙවැනි ගොඩනැගිලි සංකීර්ණයක් පිරිසිදුව නිර්මලව ආරක්ෂා කිරීම විහාරස්ථානයක දායක පිරිසට තනිවම කළ නොහැකිය. විහාරස්ථානයක් තුළ ඇති ගොඩනැගිලි ආරක්ෂා කිරීමත් එමෙන් විහාරස්ථාන යන්හි සිදුකරණ පෙරහැර උත්සව ආදී විවිධ කටයුතු රාශියක් වාර්ෂිකව සිදු කරනු ලබයි. ඒවාට විශාල ධනයක් අවශ්‍ය වේ. විශාල පිරිසක් අවශ්‍ය වේ.

අතීතයේ විහාරස්ථානවල දහස් ගණන් භික්ෂුහු වාසය කළහ. එහෙයින් ඒ භික්ෂූන්ට අවශ්‍ය සිව්පසය ලබා දීමටත් ස්ථාන නඩත්තුවටත් එහි සේවය කරණ ජනතාවට බත් වැටුප් දීමටත් විශාල මුදලක් ධනයක් අවශ්‍ය විය. මේ තත්වය විහාරස්ථානයේ දායක පිරිසට දැරීමට නොහැකි අවස්ථා ඇති වේ. එබඳු අවස්ථාවන්ට මුහුණ දීමටත් ශාසනයේ අනාගත චිරස්ථිතිය සඳහාත් එදා හෙළ රජදරුවන් විහාරස්ථාන වලට ගොඩ මඩ ඉඩම් කුඹුරු ආදී දේ පූජා කළේ ශාසනික කටයුතු කරගෙන යාමට උපකාර කිරීමක් වශයෙන් සළකාගෙනය.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ බුදුපිළිම කරවීම ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

බුදුරජාණන් වහන්සේ ගේ ප්‍රතිමා නිර්මාණය කිරීමත් මුල් අවදියේ නොවීය. ඒ වෙනුවට ආසනය, පද්මය, ධර්ම චක්‍රය, නෙළුම්මල, ආදී සංකේත භාවිතා කළ බව සඳහන් වේ. සාංචි හා භාරුත් ස්ථුපවල බුද්ධ රූපය දැක්විය යුතු ස්ථානවල ඇත්තේ වෙනත් සංකේත වීම එයට නිදසුන්වේ.

නමුත් කොසොල් මහ රජතුමා විසින් බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමාන වැඩ සිටි අවදියේම සඳුන් ලීයෙන් බුද්ධ ප්‍රතිමාවක් නිර්මාණය කරවූ බව කොසල බිම්ඹ වර්ණනාවේ සඳහන් වේ. මෙය පසුකාලීන නිර්මාණ වලටත් ගුරු වූ බව සඳහන් වේ. ඒ බව පාහියන් දේශාටන භික්ෂූන් වහන්සේගේ ගමන් විස්තරයෙහි දැක්වේ. රනින් බුද්ධ ප්‍රතිමා නිර්මාණය කළබව කුස ජාතකයේ සඳහන්වේ. මෙසේ ඒ පිළිබඳ යම් යම් තොරතුරු සඳහන් වේ.

කෙසේවෙතත් මහින්දා ගමනයෙන් පසු දෙවනපෑතිස් රජතුමා බුදුපිළිමයක් නිර්මාණය කළබව මහා වංශයේ සඳහන් වේ. මේ කාලයේ සිට මූර්ති කලා චිත්‍ර නාට්‍ය ආදී සෑම අංශයකම පිබිදීමක් සිදුවී ඇති බව ඉතිහාස ගත තොරතුරු අනුව පැහැදිළි වේ. අනුරාධපුර යුගයේ සිට විවිධ රජවරු පිළිම නෙළීම සිදුකළබව ඉතිහාස ග්‍රන්ථයන්ගෙන් පැහැදිළිවේ.

අනුරපුර ථූපාරාමයෙහි රනින් කළ බුද්ධ ප්‍රතිමාවක් තැන්පත් කළ බවත් දුටුගැමුණු රජ රුවන්වැලි මහා සෑයේ බුද්ධ පර්යන්තයෙන් යුත් රන්පිළිමයක් ගර්භයේ තැන්පත් කළ බවත් සඳහන් වේ.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ වැසිකිළි කරවීම ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

අටමහා කුසල් අතර අටවන මහා කුසලය වශයෙන් සඳහන් වෙන්නේ වැසිකිළි සාදවා මහ සඟනට සඟසතු කොට පූජා කිරීම හෝ පොදු ජනතාවගේ ප්‍රයෝජනයට අවස්ථාව උදාකිරීම මෙම පිංකමට දායක විය හැකිය.

ශිෂ්ට සම්පන්න ජන සමාජයක් තුළ වැසිකිළි භාවිතා කිරීම අවශ්‍යම කාරණයකි. එවිට බාහිර පරිසරය දූෂණය නොවේ. ලෙඩරෝග බෝවීම වැළකේ. නීරෝගී ජන සමාජයක් බිහි කිරීමට මෙම කරුණුද විශේෂ හේතුවකි. බුද්ධ දේශනයේදී විශේෂ අවධානය යොමුවූ කාරණයකි වත් පිළිවෙත් අනුගමනය කිරීම. ඒ වෙනුවෙන් චුල්ලවග්ග හා මහා වග්ග පාලි යේ වත්තකඛන්ධකය යනුවෙන් වෙනම කොටසක් වෙන්කර ඇත. ඒ වත් අතර වැසිකිළිවත කෙසිකිළිවත එකකි.

එම වැසිකිළි කෙසිකිළි භාවිතා කරණ ආකාරය ද දහමේ වත් මගින් පැහැදිළිකර ඇත. විනය ග්‍රන්ථයේ මනා විවරණයක් ඒ සඳහා වේ. නිතරම වැඩිමහළු පිළිවෙළට හෙවත් වෘද්ධ පටිපාටිය අනුගමනය කරන සංඝ සමාජය මෙම වැසිකිළි වතෙහිදි ආගත පටිපාටිය හෙවත් වැසිකිළියට යන්න ආපිළිවෙළට යාමට අවස්ථාව විනයෙන් හිමිකර දී ඇත. එය පාවිච්චි කිරීමෙන් පසු සෝදා පිරිසිදු කරණ ආකාරය පවා මෙහි දක්වා ඇත. එවැනි ස්ථාන පිරිසිදුව පවත්වාගෙන යාම එය භාවිතා කරණ සැමගේ පොදු වගකීමකි.

▬▬▬▬▬පොල්ගහවෙල වෙහෙරපිටිය
කු / විද්‍යාර්ථෝදය මහ පිරිවෙණේ පරිවේණාධිපති පොතුහැර
දෙගලස්සේගෙදර ශ්‍රී සංඝබෝධි පරමානන්ද පුරාණ විහාරාධිපති මාබෝපිටියේ
විමලඤාණ හිමි.▬▬▬▬▬